Geld als drijfveer

Column Herman van der Weide, directeur Oude Gracht Groep

Geld als drijfveer
28–06–2019

We moeten het er toch weer over hebben, geld. Het houdt ons bezig ook en vooral zo lijkt het in de zorg. Visies, plannenmakerij, de politiek met grote woorden en steeds weer komt erachter vandaan dat geld de drijfveer is. 

Begin jaren ’80 ging er binnen de gehele zorg zo’n 16 miljard om, in guldens dan hè. Nu zitten we al over de 100 miljard euro en het einde is nog bij lange na niet in zicht. Mooi, doorgaan zou ik zeggen. Ons welzijn hangt als een verslaafde junk aan de zorgsector en alles wat daarmee samenhangt. Als een bedrijf als Apple plannen maakt voor de toekomst wil daar nog wel eens iets uitkomen wat ook zo bedoeld was. Amsterdam die er 30 jaar geleden de pest over in had dat weinig toeristen de wens hadden om de stad, vergeven van de penetrante stank van de wietlucht en goedkoop vertier, te bezoeken. Wel zagen ze reikhalzend uit naar de buitenlandse muntjes, om de lokale economie te spekken. Het moet gezegd, Amsterdam heeft succes gehad met haar promotie en marketing. Oké, nu vinden ze het weer niet goed, maar toch. Wel gekregen wat ze destijds zo graag wilden. Toeristen met rolkoffers, hartstikke goed. Echter je moet bij de plannenmakerij wel direct nadenken over de voors en tegens. Nu pas wordt er nagedacht over de tegens, dat had eerder gemoeten. Mijn moeder had het altijd over lusten en lasten die in haar ogen functioneerden als te veel drank in een lichaam en dan de volgende dag de kater. Niet zeuren dus. 

Het is bekend. Wanneer je met je auto in een slip raakt: ‘niet naar de vangrail kijken’. Daar wil je niet heen, doe je dat wel ga je ertegenaan. De politiek spreekt vanaf die jaren ’80 over bezuinigingen in de zorg. Simons, Dunning en wie niet al hebben naam gegeven aan het zoveelste voorstel om te bezuinigen. Waarom zou je denken. Me dunkt, die 16 miljard van toen was zo gek nog niet. Maar nee hoor eindeloos zijn de werkers in de zorg opgezadeld met plannen die maar één doel hadden. Bezuinigen. En da’s niet echt gelukt, zullen we maar zeggen. Als je alleen maar over geld en niet over zorginhoud kunt spreken moet je niet raar opkijken als blijkt dat het daar alleen maar over gaat. Wie heeft toch die volstrekt idiote structuur bedacht om de gemeenten grote delen van de zorg te geven? De zorginhoud mochten de gemeenten zelf bedenken. Maar die doen dat niet, die zijn alleen maar bezig met de kosten. Even niet opgelet dus. Gevolg is wel dat nu niet alleen de politiek, maar werkelijk iedereen, met de centen bezig is. Werkelijk duizenden functionarissen laten zich dik betalen en gebruiken hun tijd om anderen ervan te betichten dat ze te dure medicijnen leveren en anderen die te veel zouden verdienen. Politici die hard roepen dat het geld niet goed besteed wordt om zodra ze uit de politiek vertrekken een goed betalende functie te pakken bij een of andere stichting die iets vaags doet. 

De artsen hadden altijd al een zekere reputatie van grootverdieners. Goed, dat waren er niet zo heel veel en daarmee te overzien. Nu echter zijn ook de verpleegkundigen en verzorgenden die weg op gegaan. En terecht. Waarom zij wel en wij niet? Een beroep op die beroepsgroep, om dit niet te doen, is redelijk aan dovemans oren. En terecht. Het aantal ZZP’ers stijgt almaar door. Daarmee de kosten verder opdrijvend. Wouter Koolmees doet een poging om de ZZP-constructie zo niet onmogelijk dan toch moeilijker te maken. Krijgen we die al te veel eisende groep weer onder controle zal hij denken. Gaat niet lukken. De geest is uit de fles. De zorg met zijn meer dan 100 miljard is een nationale ruif geworden, waar mensen die erbij kunnen naar hartenlust uit mee eten. Als je bedenkt hoeveel stichtingen, verenigingen, zorgkoepels van zorgkoepels, federaties, commissies van commissies en verder zinloze onderzoeken, door met name de politiek bedacht zijn, word je heel duizelig. Ook de zorginstellingen zelf maken zich aan dit soort waanzin schuldig. In die jaren ’80 had je een directeur en een raad van bestuur voor het toezicht, punt. Nu directie, raad van bestuur, raad van toezicht en een enkeling heeft zelf daar nog weer een superstructuur van bestuurders boven gezet. Het kan, dus we doen het. Ondertussen voegen we niets toe maar verdienen toch minimaal maximaal WNT. Toch niet raar als de werkers denken, wacht dat kunnen we ook. De zorg is ook al zo’n mooi paradijs voor allerhande politici al of niet gesjeesd, die een plekje moeten krijgen. Burgemeester en als dat er even niet is nou dan word je toch voorzitter van een stichting binnen de zorg? En als er even geen stichting is, nou dan richten we er toch gewoon eentje op? 

Ik zou zeggen, op naar de 150 miljard en niet zeuren dat dit toch echt niet kan. Je vraagt, wat je smeekt, erom zou mijn moeder zeggen. 

 

Alliantie Nederland Rookvrij!
Oude Gracht Groep
IKA Ned
Stichting Kwalificatie & Curriculum Autoriteit
VERA Health and Education
De Rookvrije Generatie