Hoe grappig dit alles ook is, de consequenties van dit idiote gedoe reiken ver. Ook binnen de gezondheidszorg. Als Hugo Borst iets over zijn moeder roept komt er 200 miljoen bij. Zelfs wanneer zijn moeder overlijdt, zoals alle moeders doen, is dat nieuws waar we niet omheen kunnen. Wel zie je beleidsmakers denken, nou die 200 miljoen kan nu wel weer terug. Zo bezien goed dat Hugo dat voor elkaar krijgt. Maar dat is het natuurlijk helemaal niet. Er zit geen visie of idee achter hoe we de zorg willen vormgeven. We doen maar wat en willen vooral de goede woorden zeggen om te laten zien dat we het goed menen met alle moeders die zorg nodig hebben. Als die woorden uiteindelijk moeten worden belegd met 200 miljoen, tja dan moet dat maar. Dat geld pakken we dan wel terug bij de Ggz of de ziekenhuizen. Daar hebben we de laatste tijd geen op het individu gerichte berichten van gehad die zo bijdehand zijn geweest de emotionele kaart te spelen. We gaan op deze manier binnen de zorg ten onder aan correctheid.
Die correctheid werkt ook voor beroepsgroepen. Voor de een positief, voor de ander een stuk minder. De farmaceutische industrie wordt door de media met graagte als schandelijk weggezet. Altijd leuk. Politici staat dan niet veel anders dan hard mee te roepen dat het niet deugt. Zouden ze anders zeggen dan kunnen ze het verder wel vergeten. Een woordvoerderschap is eenvoudig afgepakt. Dus ja, je roept dat het schandelijk is, jij moet ook verder nietwaar. Maar jongens en meisjes is dat nou echt wel zo verstandig?
Neem wat meer tijd en maak beleid wat partijen recht doet en daarmee de patiënt. Voorkom dat partijen gaan strijden. Natuurlijk kun je zeggen hoe je erover denkt maar dat leidt, behalve je carrière, tot werkelijk niets. Je ziet consequenties van de aanvallen al komen. Er komen nog meer draconische prijsstijgingen en als dat nog niet genoeg duidelijk maakt wordt er schaarste van medicijnen gecreëerd. Niet leuk voor Pechtold maar die weet ze toch wel te krijgen.